- •1. Прадмет вывучэння гісторыі Беларусі ў кантэксце цывілізацыйнага развіцця агульнарускай і еўрапейскай гісторыі.
- •2. Фармацыйны і цывілізацыйны падыходы да вывучэння гісторыі. Перыядызацыя сусветнай гісторыі і гісторыі Беларусі.
- •3. Перыядызацыя сусветнай гісторыі і гісторыі Беларусі.
- •4. Гістарыяграфія гісторыі Беларусі.
- •5. Крыніцы вывучэння гісторыі Беларусі.
- •6. Пачатак рассялення славян на тэрыторыі Беларусі і славянізацыя балтаў. Старажытнаруская народнасць.
- •7. Фарміраванне беларускага этнасу ў XIV – XVIII стст.: эканамічныя, палітычныя і рэлігійныя фактары.
- •8. Беларускі этнас ва ўмовах складвання і развіцця рынкавых адносін у XIX – пачатку хх ст. Фарміраванне беларускай нацыі.
- •9. Паходжанне назвы "Белая Русь" (Беларусь). Саманазвы беларускага этнасу: рускія, русіны, "тутэйшыя", беларусы.
- •10.Зараджэнне і развіццё беларусазнаўства.
- •11. Беларускае нацыянальнае адраджэнне ў пачатку XX ст.
- •12. Асноўныя тэндэнцыі развіцця Еўропы ў Сярэднявеччы.
- •13. Станаўленне ранніх дзяржаўных утварэнняў на ўсходнеславянскіх землях. Кіеўская Русь.
- •14. Першыя дзяржавы-княствы на тэрыторыі Беларусі. Полацкае і Тураўскае княствы.
- •15. Феадальная раздробленасць на тэрыторыі Беларусі (XII - першая палова XIII ст.)
- •16. Утварэнне вкл.
- •17. Асноўныя тэндэнцыі развіцця сусветнай гісторыі ў Новы час.
- •18. Уключэнне беларускіх зямель у склад вкл. Роля ўсходнеславянскіх зямель у працэсе дзяржаўнага будаўніцтва вкл.
- •19. Утварэнне Рэчы Паспалітай.
- •20 Вопрос.
- •21. Эпоха Адраджэння, Рэфармацыя, Асветніцтва на беларускіх землях.
- •22. Крызіс Рэчы Паспалітай і яе падзелы. Уключэнне беларускіх зямель усклад Расійскай імперыі.
- •23.Асноўныя напрамкі палітыкі самадзяржаўя ў Беларусі (апошняя чвэрць XVIII – пачатак XIX ст.).
- •24.Беларускія землі ў перыяд Айчыннай вайны 1812 г.
- •25. Польскае паўстанне 1830-1831 гг. І яго наступствы.
- •26. Паўстанне 1863-1864 гг., яго ўплыў на палітыку ўладаў у Беларусі.
- •27. Адмена прыгоннага права. Рэформы 60-70-х гг. XIX ст. І асаблівасці іх здзяйснення на Беларусі.
- •28. Сацыяльна-эканамічнае развіццё Беларусі ва ўмовах прамысловага перавароту (1861 г. – пачатак хх ст.).
- •29. Сталыпінская аграрная рэформа.
- •30. Узнікненне агульнарасійскіх і беларускіх партый (канец XIX – пачатак XX ст.).
- •31. Рэвалюцыя 1905-1907 гг. І пачатак расійскага парламентарызму.
- •32. Першая сусветная вайна і яе наступствы для Беларусі
- •33. Беларусь у перыяд Лютаўскай рэвалюцыі 1917 г.
- •34. Устанаўленне Савецкай улады ў Беларусі. Першыя рэвалюцыйныя пераўтварэнні.
- •35. Праблемы фарміравання беларускай дзяржаўнасці ў 1917 – 1918 гг. Абвяшчэнне бнр.
- •36. Утварэнне бсср.
- •37. Беларусь у перыяд савецка-польскай вайны.
- •38. Утварэнне ссср. Узбуйненне тэрыторыі бсср у 20-я гг. Хх ст.
- •39.Усталяванне савецкай грамадска-палітычнай сістэмы ў бсср.Дэфармацыі ў грамадска-палітычным жыцці бсср.
- •40. Асаблівасці нэпа ў бсср.
- •41.Індустрыялізацыя і калектывізацыя ў бсср.
- •42.Станаўленне беларускай савецкай культуры. Палітыка беларусізацыі.
- •43.Дасягненні і супярэчнасці развіцця культуры і навукі ў 30-я гг. XX ст.
- •44. Грамадска-палітычнае становішча Заходняй Беларусі ў складзе Польскай дзяржавы (1921 – 1939 гг.).
- •45. Сацыяльна-эканамічнае жыццё Заходняй Беларусі (1921 – 1939 гг.).
- •46. Нацыянальна-культурнае жыццё Заходняй Беларусі (1921 – 1939 гг.).
- •47. Рэвалюцыйны і нацыянальна-вызваленчы рух на заходнебеларускіх землях(1921 – 1939 гг.).
- •48.Пачатак Другой сусветнай вайны. Аб’яднанне беларускага народа ў складзе бсср.
- •49.Пачатак Вялікай Айчыннай вайны.Абарончыя баі на тэрыторыі Беларусі
- •50.Устанаўленне нямецка-фашысцкага акупацыйнага рэжыму і яго мэты. Фашысцкі генацыд народа ў перыяд акупацыі Беларусі
- •51. Баявая дзейнасць беларускіх партызан і падпольшчыкаў у гады Вялікай Айчыннай вайны
- •52. Пачатак вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў. Аперацыя “Баграціён”
- •53.Вынікі Вялікай Айчыннай вайны для беларускага народа і яго ўклад у Перамогу над фашызмам.Захаванне памяці аб гераізме савецкага народа
- •54.Бсср на міжнароднай арэне ва ўмовах супрацьборства дзвюх сацыяльна-палітычных сістэм пасля Другой сусветнай вайны (1945-1991гг.)
- •55 Вопрос
- •56.Асноўныя тэндэнцыі развіцця эканомікі бссРу1946-1985
- •57.Грамадска-палітычнае жыццё ў сссРіБсср(1945-1985гг.)
- •58. Адукацыя, навука і культура бсср у 1946 – 1991 гг: дасягненні і праблемы
- •59. Палітыка перабудовы (1985 – 1991 гг.) і яе вынікі.
- •60. Абвяшчэнне Рэспублікі Беларусь. Распад ссср і ўтварэнне снд.
- •61. Станаўленне і развіццё палітычнай сістэмы Рэспублікі Беларусь.
- •62. Распрацоўка і рэалізацыя беларускай мадэлі сацыяльна-эканамічнага інавацыйнага развіцця краіны (канец хх – пачатак ххі ст).
- •63. Адукацыя, навука і культура Рэспублікі Беларусь. Узаемаадносіны дзяржавы і царквы, адраджэнне рэлігійна-канфесійнага жыцця.
- •64. Геапалітычнае становішча Рэспублікі Беларусь ва ўмовах сусветных глабалізацыйных працэсаў.
45. Сацыяльна-эканамічнае жыццё Заходняй Беларусі (1921 – 1939 гг.).
Политические и социально-экономические условия жизни белорусского народа. По Рижскому мирному договору от 18 марта 1921 г. к Польше отошли Гродненская, восточные районы Виленской и западные районы Минской губерний. Эти территории получили неофициальное название «Западная Беларусь». В официальных польских документах они назывались «кресы восточные», что означало восточные окраины Речи Посполитой. На этой территории в 1931 г. проживало 4,6 млн человек, большинство которых составляли белорусы.
Политический режим, который был установлен в результате государственного переворота 1926 г. в Польше, в том числе в Западной Беларуси, получил название «санация» («оздоровление»). Это был военно-авторитарный режим (режим личной власти, опиравшийся на военную силу) под руководством начальника государства Юзефа Пилсудского. На территории Западной Беларуси действовала польская тайная политическая полиция, многочисленные суды и тюрьмы. В 1934 г. по распоряжению Ю. Пилсудского был создан концентрационный лагерь в Березе-Картузской. Массовые аресты, издевательства и пытки были обычным явлением в Западной Беларуси.
Западная Беларусь являлась аграрным придатком промышленных районов Польши, рынком сбыта и источником дешевого сырья и рабочей силы. Сворачивались традиционные для Западной Беларуси отрасли промышленности: кожевенная, текстильная и др., которые ранее играли значительную роль в народном хозяйстве. Животноводческая направленность сельского хозяйства обусловила развитие производства масла и сыра, увеличение количества скотобоен. Единственной из традиционных отраслей промышленности, которая приобрела значительное развитие, была деревообрабатывающая. Это привело к чрезмерному использованию лесных богатств польскими и иностранными монополиями, особенно сильно пострадала Беловежская пуща.
Наиболее крупными предприятиями были спичечная фабрика в Пинске, табачная и фанерная фабрики в Гродно, стеклозавод «Неман» в Лидском уезде. Промышленной продукции в Западной Беларуси производилось в 9 раз меньше, чем в Советской Беларуси, хотя по территории и численности населения они были почти равными. Рабочие в Западной Беларуси работали по 12—14 часов в сутки, а их заработная плата была ниже, чем на польских землях.
В сельском хозяйстве было занято подавляющее большинство населения — 85 %. Однако помещики, которых было менее 1 % от всего количества жителей, владели более чем половиной всей земли. Польское правительство начало селить на «кресах восточных» колонистов — осадников (бывших польских военнослужащих). Они получали бесплатно или за небольшую плату земельные наделы по 15—45 га земли. Собственность осадников еще более укреплялась при объединении нескольких мелких земельных наделов обедневших крестьян в один участок и последующем насильственном переселении бедняков на хутора. В начале 1930-х гг. среди сельского населения Западной Беларуси крестьяне-бедняки составляли около 70 %, середняки — 23 %, зажиточные крестьяне, осадники, шляхта — более 6 %. У некоторых батрацких хозяйств земли вовсе не было.
Чтобы снизить остроту сельскохозяйственного вопроса, польские власти проводили аграрные преобразования. Осуществлялась парцелляция — свободная продажа через земельный банк небольших участков помещичьей и государственной земли (парцелл), главным образом полякам, а также комасация — добровольное и принудительное выселение крестьян на хутора, в ходе которой до 1939 г. принудительно выселено на хутора около 70 % крестьянских хозяйств.